Surrealizm jest ruchem artystycznym, który rozpoczął się we wczesnych latach dwudziestych. Artyści malowali niepokojące, nielogiczne sceny z fotograficzną precyzją, tworzyli dziwne stworzenia z przedmiotów codziennego użytku i rozwijali linie fabularne oparte na irracjonalności i wyobrażeniach sennych. Ich prace często miały charakter seksualny i ewokowały ciało. Surrealiści chcieli wykorzystać swoją sztukę do wyrażenia nieświadomości, jak również świadomego umysłu.
Celem surrealistów było ujawnienie działania podświadomego umysłu poprzez zestawienie niepowiązanych obiektów i obrazów w celu stworzenia efektu szoku, który zmusza widzów do kwestionowania ich postrzegania rzeczywistości.
Ponadto artyści tworzący w nurcie surrealizmu starali się stworzyć „mitologiczny” stan poprzez automatyzm – automatyczne pisanie lub malowanie – nie wkładając w swoje prace żadnej świadomej myśli.
Surrealizm wyłonił się z dadaizmu w Paryżu podczas I wojny światowej. Artyści dadaizmu używali humoru, absurdu i irracjonalności jako sposobu protestu przeciwko wojnie i niesprawiedliwości społecznej; jednak ich prace nie były skoncentrowane i kierunkowe, ponieważ reagowali przeciwko wszystkiemu, zamiast skupić się na jednej idei lub temacie. Surrealizm, w przeciwieństwie do tego, był ruchem, który miał jasny cel: wyrazić podświadomy umysł. Surrealiści wierzyli, że sny i swobodne skojarzenia mogą pomóc im osiągnąć ten cel poprzez ujawnienie ukrytych pragnień i lęków ludzkości. Starali się również przełamać bariery między sztuką a życiem, włączając do swoich dzieł elementy obu tych dziedzin.
